Van ons iets oudere verleden hebben wij geen duidelijke gegevens meer. Speeldata zijn niet meer in onze agenda’s te vinden, affiches liggen ergens op zolder en de meeste herinneringen zijn intussen vakkundig verzopen. Wat volgt is dus een héél beknopte samenvatting van een woelige tijd waarvan wij zelf bijna geen geschreven bronnen meer hebben. Prehistorie in de letterlijke betekenis van het woord.
Het eerste wapenfeit onder de naam KREUTZFELD Verein dateert van in de donkere maanden rond de eeuwwisseling. Met de zelf-ineengebokste voorstelling O. A. IVANHOE trokken we volle zalen in het St.-Jozefscollege en in de CinéClub in Herentals, en in het OC in Lichtaart. Vooral het daaruit voortvloeiende Eerste Mirakel van het Kindeke Jezus van Dario Fo, dat her en der op ontelbare kerstmarkten werd opgevoerd, liet niemand onberoerd.
In het voorjaar van 2001 pakten we Risjaar Modderfokker den Derde van Shakespeare/Perceval/Lanoye aan in een co-productie met het Herentalse Theaterspektakel. Een inventieve regie, 6 koelkasten, een paar ton zwarte modder en een overgemotiveerd acteurskorps lokten een hoop positieve reacties uit, niet in het minst die van Tom Lanoye zelf.
Later dat jaar proefde KREUTZFELD Verein voor het eerst van een voor ons nieuwe vorm van theater: samen met twee scenaristen staken we een interactief moordspel in elkaar in de lagere school van Poederlee. Deze eerder kleinschalige productie bleek zowel voor onze acteurs als voor het publiek een aangenaam alternatief voor het klassieke “zaaltheater”.
Tussen Kerst en Nieuw 2001-2002 waagde KREUTZFELD zich aan “een stuk met ballen”. In de CinéClub in Herentals brachten we Bij Jules en Alice, naar een tekst van Tom Lanoye. Met een oervlaamse pot-pourri van autowrakken, Tupperware, rundstong in Madeirasaus, een demente schoonmoeder en Bachs Brandenburgse Concerten slaagde KREUTZFELD erin de “schoonheid van een total-loss” op een pakkende manier in scène te brengen. De publieke opkomst overtrof dan ook onze stoutste verwachtingen.
In maart 2002 mocht KREUTZFELD Verein met twee stukken deelnemen aan het Cafétheater op de Grote Markt in Herentals. Zowel De communicant van Karl Valentin als De opwekking van Lazarus van Dario Fo bleken een schot in de roos te zijn, waar zowel acteurs als publiek enorm veel plezier hebben beleefd. Een maand later deed KREUTZFELD ook met De opwekking van Lazarus mee aan de happening Litopium in het Agoracafé van de UFSIA in Antwerpen.
In opdracht van Stad Herentals waagde KREUTZFELD Verein zich in april en mei 2002 opnieuw aan een interactief moordspel. Woord en Doodslag vond plaats in de nieuwe stadsbibliotheek van Herentals, waar we iedere avond een beperkt aantal toeschouwer-deelnemers van ons levensecht “cluedo-theater” lieten proeven.
Op 5 mei 2002 begaf KREUTFZELD zich op wel heel onbekend terrein: de vereniging werd door het Provinciebestuur gevraagd om een foto-shoot te ondersteunen op de Grote Markt in Herentals in het kader van de Provinciale Fietsersdag. Bedoeling was om alle aanwezige fietsers in een levend “10 / 10” logo te ensceneren, waar dan vanuit het belfort een foto van werd genomen. De foto wordt nu gebruikt als kwaliteitslabel voor verkeersveilige scholen.
In de zomer van 2002 was KREUTZFELD alomtegenwoordig op de kempense terrassen: met opnieuw De opwekking van Lazarus van Dario Fo namen we op 30 juni deel aan de derde voorronde van het Terrastheater in Turnhout. De jury bedacht ons met de eerste reserve-plaats voor de grote finale eind augustus, waar we uiteindelijk toch aan mochten deelnemen maar verstek moesten laten gaan wegens reizen, kinderen, studeren. In september werd KREUTZFELD ook uitgenodigd in de Noorderkempen om ook daar het Terrastheater Noorderkempen op te vrolijken. Daarenboven verzorgden we eind september op uitnodiging van VZW Thals de Levende Etalages te Herentals, in het kader van de Dag van de Klant.
KREUTZFELD is evenmin vies van op tijd en stond een goed feest. Op zaterdag 19 oktober organiseerden we onze eerste officiële KREUTZFELD Verein-party waar crew, fans, sympathisanten en toevallige voorbijgangers een mooi staaltje ass-shaking ten beste gaven op de meedogenloze beats van KREUTZFELD’s finest dj’s.
Eind oktober 2002 brachten we HENRY op de planken, of beter: op de tegels. We hadden immers – deels uit noodzaak – het leegstaande zwembad van de Vossenberg in Herentals als KREUTZFELD-schouwburg uitgekozen. Op deze afwijkende locatie slaagde KREUTZFELD er wonderlijk in om de oorspronkelijke tekst van Peter De Graef om te bouwen tot een fascinerend theaterstuk met als ingrediënten een jonge ondernemer, Charles Darwin, het vette konijn Walter, kapotgedroomde waanideeën en een te grote voorraad stoofprei. Het stuk, overigens geheel ondersteund door zelfgemaakte visuals, bleek zowel voor crew, cast en publiek een voltreffer.
KREUTZFELD kon HENRY trouwens nog eens dikker dan dunnetjes overdoen op de 7e editie van het Leuvense ‘VOIX GRAS’-festival voor jong theatergeweld eind april 2003. Daarmee werd het de eerste amateurproductie die tussen RITS-, Conservatorium- of Herman Teirlinck-volk mocht aantreden.
Tijdens het laatste weekend van maart en het eerste weekend van april 2003 gaf KREUTZFELD Verein opnieuw van jetje. We brachten ditmaal AZEN op de planken, een prille bewerking van Shakespeares ‘Othello’. Een stuk voor een kleine bezetting, maar dat (over)compenseerde KREUTZFELD dan weer met een overweldigende locatie: de hangar van het militair kwartier Wolfstee in Herentals, die voor verbaal, theatraal en visueel spektakel zorgde. De trefwoorden van het stuk: jaloezie, machtsgeilheid (met de klemtoon op de tweede lettergreep), venijn, douchekoppen en konijnen.
De bijzonder poëtische tekst werd geschreven door Dimitri Leue en is een kernachtige bewerking van Shakespeares ‘Othello’. Van de originele bezetting bleven slechts zes personages over: Generaal Othello, die in tegenstelling tot het origineel geen Moor meer is, zijn vrouw Desdemona, zijn luitenant Cassio, zijn vaandeldrager Jago, diens vrouw Emilia en een multi-inzetbaar Konijn. Het is Jago die met de andere vijf een uitgekiend machtsgeil spelletje speelt en hen met halve en hele leugens de vernieling in drijft.
Het totaalbeeld dat hier geschetst werd van blinde ambitie, van liefde, jaloezie en haat, wordt door de auteur zo geschilderd in taal en spel, dat het niemand onverschillig kan laten. Vlammende, ritmische monologen wisselen af met intieme, romantische scènes, een spectaculaire storm, en een aantal absurd-grappige momenten. Kreutzfeld bracht met AZEN een kathedraal van een stuk, met dijken van zinnen en parels van poëzie. En een kanjer van een konijn, natuurlijk.
En ook dit stuk werd opgemerkt: in februari 2004 prijkte AZEN op de affiche van het Stedelijk Toneelfestival van Herentals, in een gemodificeerde versie. Een nieuwe Desdemona (want onze originele zat in Finland), een andere zaal (waar het dus ook anders zou gaan donderen en bliksemen), een nieuwe lente, een nieuw geluid, quoi.